Naar de eetzaal...

Ethan liep met Mimi naar de eetzaal. Hij vond het een wonder dat hij het in één keek had gevonden. Het zou wel met zijn instinct te maken hebben, iets wat in hun familie zat. Hij glimlachte en liep naar binnen. Hij merkte dat er een lege tafel was. Hij keek even naar Mimi. "Zullen we daar gaan zitten..." zei hij en wees naar de lege tafel. Hij glimlachte en keek naar Mimi.

Mimi liep samen met Ethan in de richting van de eetzaal, terwijl ze daar waren aangekomen was er precies niemand anders te bespeuren dan alleen maar wij 2 waren aanwezig in de eetzaal. Ze keek weer eens in zijn richting, terwijl hij wees naar de lege tafel. "Is goed" antwoordde ze.

Ethan glimlachte en liep richting de tafel en ging er aan zitten. Hij glimlachte en wachtte tot ze er ook ging zitten. "Kennelijk zijn we beide nieuw..." zei hij vriendelijk. We hebben in iedergeval iets gemeen. We zijn nieuw... dacht hij. Hij glimlachte en keek haar aan. "Mag ik vragen welke vakken je hebt gekozen..." vroeg hij en keek even rond.

Gina liep weer eens samen met Ethan in de richting van de lege tafel. Ze nam meteen plaats aan de tafel, en ze keek weer eens in de richting van Ethan. Ze moest even wat blozen door hem, maar ze probeerde het voor hem te verbergen. "Daar heb jij gelijk in" zei ze, en ze was terug aan het glimlachen naar hem. "Mijn vakken waar ik voor gekozen heb zijn Toverdranken en Zwarte Magie, en die van jou dan? antwoordde ze op zijn vraag, en daarna wachtte ze af op zijn antwoord ook.

Ethan glimlachte. "Ik heb ook toverdraken. Ik zit ook bij astronomie en bij Magische mineralen en edelstenen..." zei hij. "Dus we zitten bij elkaar in de les..." zei hij en glimlachte. "Tenminste bij toverdranken dan..." zei hij en grinnikte.

Rhyna had zich net ingeschreven, en ze liep de eetzaal dan binnen. Het enige wat ze nu deed was rondkijken of ze haar broer niet zag, en ja hoor ze zag haar broer zitten bij een meisje. Even schud ze haar hoofd, waarna ze dan op hem afrende. Ze omhelsde hem dan ook, waarna ze hem dan een dikke kus gaf. "Je liet me alleen daar." Zei Rhyna dan met een pruillipje, en ze liet hem maar niet los. Dan keek ze heel even naar dat meisje, maar toch bleef ze zo bij haar broer hangen.

Ethan keek naar Mimi en glimlachte. Ineens merkte dat hij omhelsd werd en een kus op zijn wang kreeg. "Ook hallo Rhyna..." zei hij en keek naar Mimi. "Ik wil je voorstellen aan mijn zus Rhyna..." zei hij. "Ja, sorry ik ging op zoek naar het schoolhoofd..." zei hij en keek naar Mimi. "Heb je al besloten welke vakken je neemt..." zei hij en keek naar Rhyna.

Mimi keek weer eens in de richting van Ethan, en hoorde dan dat hij ook Toverdranken had als vak. "Waarom volg jij ook geen Zwarte Magie? vroeg ze, en ze keek hem even wat nieuwsgierig aan. "We zitten alleen maar samen in de les met Toverdranken, en dat is dan alles? vroeg ze, en ze keek hem weer eens even wat nieuwsgierig aan. Mimi zou het liefst met alle vakken samen zitten met Ethan, want wat als ze ooit samen een stel vormen en ze bij paar vakken niet samen zitten. Mimi zou dit dan helemaal niet eens aankunnen, en ze was ook benieuwd naar Ethan of hij dat dan zou aankunnen. "Aangenaam Rhyna" zei ze, omdat Ethan haar aan haar had voorgesteld en ze stak haar hand uit naar haar.

Ethan keek naar Mimi en glimlachte. "Ik ben niet echt in de magie..." zei hij. "Maar we kunnen in de pauzes, tussenuren en na school bij elkaar komen..." zei hij. "Ik neem aan dat het voor een paar lessen niet zo erg is..." zei hij en glimlachte. "Althans. Ik heb dan nog iets om naar uit te kijken." zei hij en glimlachte. Hij gaf haar een knipoog zodat Rhyna het niet zo zien en grinnikte.

Rhyna bleef aan haar broer hangen, en ze keek dan naar het meisje. Ze merkte dat deze haar hand uitstak, maar toch twijfelde ze om haar broer los te laten. Hij was de enige die ze het liefste had, en dat wist hij maar al te goed. Daarna ging ze op zijn schoot zitten, en ze keek kort in het rond. "Ja ik ga zien voor Astronomie, Magische mineralen en edelstenen, Toverdranken en Verzorging van Mythische wezens. Mams had gevraagd of ik voor Astronomie wilde gaan en ik zei dat ik het wel graag wilde." Zei Rhyna dan tegen hem, en ze legde haar hoofd op zijn schouder.

Ethan keek naar Mimi en daarna naar Rhyna. Hij glimlachte. Hij kende haar jeugd en dat verklaarde mede waarom ze niet zonder hem kon. "Rhyna...wil je van mijn schoot af gaan...Ga desnoods naast me zitten.." zei hij. "Je bent niet bepaald de lichtste.." zei hij en grinnikte. Hij bedoelde het goed en dat wist ze dan ook maar al te goed. Hij wist even niets te zeggen tegen Mimi en keek even naar de tafel.

Mimi keek in de richting van Ethan, maar Rhyna zat een beetje in de weg van haar. "Ik begrijp dat dan wel dat jij niet echt in de magie bent." zei ze, en ze probeerde in zijn richting nog steeds in de richting te kijken van Ethan. "We zullen het anders wel eens bekijken hoe het allemaal verloopt binnenkort met onze lessen, en of we dan wel bij elkaar kunnen zijn tijdens de pauzes, tussenuren en na de school" zei ze. Mimi ineens niks meer gehoord van Ethan, en hij keek maar eens even naar de tafel.

Rhyna keek naar hem, en ze bleef lekker op zijn schoot zitten. "Nee, en ik ben niet zwaar. Ik weeg minder dan jou." Zei Rhyna dan wat beledigd, en ze snoof dan ook heel even kort. Daarna keek ze naar het meisje, en ze wend algauw haar blik af. Ze stond dan gewoon op zonder iets te zeggen, en ze liep lichtgeraakt de eetzaal uit met grote passen. Ze had zo'n ontvangst niet gewenst, en dus liep ze maar gewoon van hem weg. Ookal wist ze goed genoeg dat hij het zo niet bedoelde, maar zij wist wel dat het telkens gebeurde als er iemand onbekend bij was.

Mimi was in de richting aan het kijken van Rhyna, het adoptiezusje van Ethan. Omdat ze lichtgeraak de eetzaal uit was gegaan met grote passen, daarna keek ze weer even in de richting van Ethan. "Sorry, maar het lijkt erop dat jou adoptiezusje Rhyna mij niet eens mag, en ik mag haar ook niet echt" zei ze tegen Ethan, en ze keek weer eens even in zijn richting. Ze wachtte af op een reactie van hem, maar ze kreeg een slecht gevoel bij deze niet hetzelfde gevoel als net bij de West-Vleugel bij het schoolhoofd van Impera genaamd Rayna. Mimi keek ineens niet meer in de richting van Ethan, en er rolde ineens maar een traan van haar wang af.

Ethan keek naar Rhyna die een beetje geirriteerd was om zijn woorden. Hij merkte dat ze met grote passen uit de zaal liep. "Rhyna...!" zei hij maar hij was al te laat. Hij keek naar Mimi. "Ze is niet weg gelopen door jou....ze is weggelopen door mijn opmerking." zei hij om haar gerust te stellen. "Bovendien kent ze jou nog niet goed genoeg om dat te bepalen. Eveneens moet ik dat van jou zeggen. Ze is een aardige meid die voor haar vrienden klaar staat..Tenminste zo beschrijf ik het..." zei hij. Ineens hoorde hij een stem iets roepen. "Ach arm meisje zal ik je even troosten. Hij zag een jongen achter Mimi staan die zijn handen op haar schouders legde. Ethan kende dit soort jongens. Hij sloeg zijn handen op tafel en stond op. "Ik zeg je....laat haar met rust.." zijn ogen waren gesloten en zijn mond stond strak.

Mimi keek nog steeds niet in de richting van Ethan, maar ze heeft nog wel gehoord wat hij zei tegen haar. Ze richtte zich dan maar weer eens even op Ethan. "Weet jij het zeker?"" vroeg ze dan opeens maar aan hem, en dan wachtte ze zijn antwoord eens even af. "Maar, het lijkt erop dat ze geen kennis met mij wilt maken zei ze weer tegen hem, en ze richtte zich weer eens even op Ethan. Mimi voelde ineens iemand zijn hand op haar schouders, en hoorde dan daarna ook nog wat van Ethan.

"Dat kwam omdat ze alleen maar met mij bezig was..." zei hij nog voor dat de jongen was gekomen. De jongen wilde Mimi aan haar hand mee de eetzaal uitnemen maar Ethan liet dat niet toe. Toen hij zag dat hij de arm van Mimi vastpakte was het voor hem genoeg. Hij stond op en liep naar de jongen. Hij pakte hem bij zijn keel en sloeg hem in het gezicht. Hij gooide hem daarna weg en zorgde door middel van de zwaartekracht dat hij niet te hard op de grond terecht kwam. Daarna keek hij naar Mimi. "Sorry...ik kon hem even niet uitstaan." zei hij.

Mimi was aan het luisteren naar wat Ethan te zeggen had over Rhyna. "En dan heeft ze geen tijd voor mij?" vroeg ze, en ze wachtte maar weer eens af op zijn antwoord. Ze was even geschrokken van de andere jongen die ineens haar hand had genomen, daarna pakte hij haar bij haar arm. Mimi zag dan ineens dat Ethan in de richting van de andere jongen was gegaan, en begon ermee te vechten. Ze was nu nog meer geschrokken van hem, dan van de andere jongen. "Waarom?" vroeg ze in de richting van Ethan, en keek dan daarna even in de richting van de andere jongen die op de grond terecht was gekomen.

Ethan keek haar aan om haar vraag. Hij omhelsde haar ineens en hield haar voor kort vast. "Het is gewoon het feit dat ik geen belangrijk iemand wil verliezen..." zei hij en keek haar aan. "En vooral niet iemand zoals jij..." zei hij en gaf haar een knipoog. De jongen stond langzaam en liep vloekend weg. Ethan keek even serieus naar Mimi. "En ik wil jou vooral niet verliezen omdat ik je mag..." zei hij en glimlachte even zwak.

Mimi was weer eens even geschrokken van Nathan, omdat hij haar ineens omhelsde en haar voor kort even vasthield. "Belangrijk iemand?" vroeg ze, en ze keek weer eens even zijn richting. Ze begon intussen ook wat te blozen om wat er werd gezegd door hem. "Ik ben toch niet zo belangrijk " zei ze, toen ze weer had gehoord wat hij zei tegen haar. Mimi richtte zich weer in de richting van Ethan. "Jij mag mij?" vroeg ze weer eens, en ze richtte zich weer op Ethan met een blozend gezichtje.

Ethan hoorde haar vragen en glimlachte. Hij merkte dat ze bloosde. "Geloof me. Als ik zoiets zeg dan is het zo." zei hij. Hij glimlachte. "Ik mag je en daarom kom ik voor je op..." zei hij en knikte. Hij legde zijn hand op haar schouder en keek haar even aan. "Ik ga nu naar mijn zus om met haar te praten." zei hij. Hij haalde een blokje metaal uit zijn tas en vervormde deze. Er vormde een fluitje. Hij floot er op. Nee nog niet goed. Hij legde het opnieuw op zijn hand en vervormde het nog wat en blies er nog eens op. Bij de laatste zou Mimi niets gehoord hebben. Hij maakte het schoon en gaf het aan Mimi. "Mocht er iets zijn dan blaas op dit fluitje. Ik zal zo snel mogelijk komen om je te helpen." zei hij.

Mimi keek weer eens even in de richting van Ethan. "Ik geloof je ook wel" zei ze, en weer keek ze weer eens even in zijn richting. "Ga maar" zei ze, want hij moest het wel eens bijpraten met zijn adoptiezus. Mimi begreep het maar al te goed nu, opeens kreeg ze een fluitje van hem. "Ik red mezelf ook wel" zei ze, toch nam ze het fluitje van hem maar aan.

Ethan knikte. "Ik zie je zeker nog wel..." zei hij en liep toen de eetzaal uit. Hij ging richting het veld. Misschien was ze daar wel. Hij zuchtte even. Waarom reageerde hij zo tegen haar. Hij had dat nooit mogen doen. Hij had het vroeger ook gedaan en nu deed hij het nog steeds.

Mimi bleef ineens alleen achter in de eetzaal, maar ze keek nog in de richting van Ethan. Ze zag dan dat Nathan de eetzaal was uitgelopen, en in de richting van het veld was gegaan om het daar ergens uit te praten met zijn adoptiezus. Mimi hoopt dat dit werd opgelost tussen Etan en zijn adoptiezus, want ze betekent ook veel voor hem zoals voor haar.