Alleen?

Celica sloot ook haar ogen en grijnsde lichtjes toen ze weer normaal kon ademen. 'Véel beter.' Grijnsde ze naar Rayna. Ze ging weer tegen de boom aan zitten en ademde normaal, het ging stukken beter zo, het leek of er een mist in haar hoofd weg trok. Ze kon weer helder denken. Oké .. en nu? Waar moest Celica nu heen? Ze bromde iets, toen vestigde ze haar blik weer op Rayna.

Rayna glimlachte vriendelijk, 'Ik ben blij dat ik je kon helpen.' Ze stond op en strekte haar rug. Ze speelde wat met haar haar en knipte in haar vingers. Ondertussen prevelde ze een paar woorden. Ze haalde uit haar zak een klein stukje blauwe kwarts uit haar zak. Ze prevelde een paar woorden en het stukje steen begon te glimmen, een paar tellen hielt het aan en doofde toen. Ze gaf het stukje steen aan het meisje en zei, 'Als je je weer benauwd voelt. Leg deze dan op je borst, het helpt,' ze glimlachte en sprong de boom weer in. Ze ging zo zitten dat het meisje haar niet meer zou zien, maar ze zou haar altijd in de gate houden.

Celica nam het stuk steen aan en bestudeerde het. Wat raar, het zag er prachtig uit, bijna nét zo blauw als haar ogen. Celice zou gaan kijken of ze hier een ketting van kon maken, ze hing het altijd op haar bost en zou ze weer normaal adem kunnen halen. Ze grijnsde en keek naar Rayna die verdween. 'Daag..' Zei Celica wat afwezig en liep toen ook het bos uit, ze zou op het sportveld wat truckjes oefenen.