Alleen?

Celica keek rond, ze vond het altijd al heerlijk om rustig in een bos te lopen, van de natuur genieten. Het meisje keek rond, niemand wist dat ze hier was .. dat ze bestond. Celica grijnsde en liet zich onder een boom neer vallen. Ze dacht weer na .. over het verhaal wat haar moeder wel eens vertelde voor ze ging slapen toen ze zes of zeven jaar was..

'Celica? Wil je nog een verhaal voor je gaat slapen?' Vroeg een moeder stem. 'Ja! Tuurlijk!' Schalde een vrolijke kinderstem, die van Celica. 'Oké,' zei haar moeder. 'Je hebt vast wel eens vaker gehoord dat wij, onze familie van de wolven af zouden stammen, dat klopt eigenlijk niet hélemaal,' Zei hij moeder. Celica keek met een grijns naar haar moeder. 'Wij zóuden van de wolven afstammen, maar dat doen we niet .. we konden in wolven veranderen, je vader dan. Ik niet, maar goed. Maar omdat je vader wolvenbloed in zich draagt, heb jij dat ook. Dat snap je wel, toch?' Het meisje knikte opgewonden, ze leek het verhaal duidelijk spannend te vinden. 'Oké, nou, je vader zou zich niet meer mogen laten zien in het stads gebied, dus ik ben gevlucht en we zijn samen hier heen gegaan, hier ben jij ook geboren, in deze ruimte.' Zei haar moeder en maakte een weid-gebaar. 'Wauwww..' Zei Celica uitgerekt.

Celica had haar ogen gesloten en dacht nog wat langer na over deze herinnering, het was een van de mooiste die ze had, of hij waar was? Dat wist ze zelf niet, daar kwam ze snel genoeg achter zodra ze deel zou nemen op deze speciale school. Het leek een nieuw begin ..

In een donkere schaduw van een boom stond een jongen met pikzwart haar en zwarte kleren. Zijn ogen waren niet zichtbaar door zijn haar dat er over viel. Hij keek richting het meisje aangezien hij die had opgemerkt. Ze leek nog jong, iniedergeval jonger dan hij. Hij toonde geen emotie en volgde de bewegingen van het meisje. Misschien zat ze ook wel op Impera. Hij verwachtte iniedergeval van wel. Toch besloot hij nog gewoon te zwijgen. Hij was zowiezo niet zo'n prater, maar een leuke reactie verwachtte hij ook niet, daarom bleef hij gewoon zwijgend in de schaduw van de boom staan met zijn armen over elkaar heen geslagen en kijkend naar het meisje.

Celica opende haar ogen, ze keek naar de jongen die in de schaduw zat. Ze hield haar hoofd scheef, vaag kon ze het silhouet onderscheiden van de duisternis. Achter haar en de struiken ritselde iets. Verschrikt keek Celica om, er kwam een wolf uit stappen, niet veel ouder dan een jaar, gokte het meisje. Ze keek het grijze beest aan. Hij staarde terug, toen stapte de wolf naar voren en ging naast haar zitten. Haar adem stokte eventjes. 'Het .. is waar.' Hakkelde ze zachtjes. Ze keek de wolf aan die nog wel op een afstandje zat, maar wel dichtbij.

Neon keek nog steeds emotieloos naar het meisje. Ineens kwam er een wolf tevoorschijn maar Neon bleef gewoon staan. Hij keek toe naar het meisje en de wolf. Hij hoorde toen het meisje zachtjes iets zeggen en hij ging recht staan. ''wat is waar..?'' vroeg een emotieloze stem uit het niets ineens. De woorden kwamen weg van de jongen. Neon kwam uit de schaduw gestapt en zonder enig emotie had hij zijn blik nog steeds op het meisje en de wolf gericht.

Celica keek naar de jongen. Haastig stond ze op. Ze keek hem angstig aan. 'Niets ..' Zei ze zachtjes, ze wolf keek haar vaag aan en verdween weer tussen de struiken door. Hij verveelde zich vast .. 'Ik ben half wolf ..' Gromde ze zachtjes. Het lange grijze haar van Celica en hong voor haar ogen. Ze keek weer omhoog en haar blauwe ogen glinsterde. 'Me moeder vertelde .. altijd .. de waarheid ..' Zei ze zachtjes, net zacht genoeg, Neon kon het niet horen .. hoopte ze.

Neon keek nog steeds emotieloos en luisterde naar wat ze vertelde. Hij merkte dat de wolf weg ging en hij keek voor kort naar de wolf tot dat die verdwenen was. Hij keek vervolgens weer naar het meisje en het laatste wat ze zei was zacht en bijna onverstaanbaar, toch kon hij het nog net verstaan en een licht grijnsje verscheen op zijn mond. ''dat je dit zomaar verteld aan een vreemdeling..'' zei zijn emotieloze stem weer. Het was bijna beangstingend hoe Neon zo emotieloos kon reageren. Alsof er totaal geen leven of gevoel in hem zat.

Celica keek hem aan. 'Kan me niet schelen, ik ben er zelf ook pas nét achter.' Bromde ze zachtjes en keek de jongen aan, hij was twee koppen groter dan haar, ze gokte twintig centimeter. 'Maar hoe ..' Zei ze, ze keek naar de grond. Celica had niets meer aan haar ouders kunnen vragen, die waren ook vast beter af zonder haar. Ze keek Neon aan. 'Celica Fang,' Zei ze duidelijk. Ze keek achterdochtig. 'Wie ben jij?' vervolgde ze kort.

Neon veegde wat plukken voor zijn ogen weg zodat zijn blauwe ogen zichtbaar waren. Hij rolde even met zijn ogen na het horen van haar eerste woorden. Hij antwoorde er verder dan ook niet op omdat hij er geen moeite voor wou doen om op zulke stomme woorden te reageren. Hij hoorde toen hoe ze zich voorstelde en zuchtte diep. ''dat jij zo dom bent om jezelf zomaar voor te stellen aan een vreemde is jou keuze, maar ik zal voor jou voorlopig nog een misterie blijven..'' zei Neon weer zonder enig emotie.

Celica rolde met haar ogen, haar houding was niets verander. 'Ja .. zal wel.' Zei ze kortaf, lichtelijk hysterisch. 'Ik kan het niet bevatten.' Bromde ze zachtjes. Ze keek Neon aan. Celica's ademhaling ging sneller. Hoe had dit ooit kunnen gebeuren, haar tempratuur was niets veranderd, ze kon niet ziek zijn een dit dromen. Ze wendde haar blik af naar de grond, haar hart klopte sneller en haar ademhaling versnelde zich alleen maar. Het leek meer op hyperventileren.

Neon hoorde haar antwoord en grijnsde lichtjes. Vervolgens keek hij weer emotieloos en merkte hij dat de ademhaling van Celica nogal vreemd ging. Hij trok een wenkbrauw droog omhoog en hij ging achter haar staan. Hij deed zijn mond vlakbij haar oor. ''toch niet zenuwachtig aan het worden..?'' vroeg hij emotieloos en hij sprong vervolgens ineens omhoog en hij landde op een tak in een boom. Hij ging rustig op de tak zitten en keek droog naar beneden naar Celica.

'N-nee..' Bibberde Celica en balde haar hand tot een vuist. Ze gromde diep, waar dit geluid opeens vandaan kwam wist ze niet. Ze bleef staan. Celica keek omhoog. 'W-waarom?' Piepte ze angstig. Celica wist niet wat het was, hoé kon ze ooit in een wolf veranderen, hóe was dit begonnen.. was ze nu een monster? Een monster wat iedereen kon vermoorden in een hand omdraai?

Neon trok een knie op en legde daar een arm op. Hij keek kil naar beneden en hoorde wat ze zei. ''vraag dat niet aan mij. Jij loopt hier maf te doen ik niet..'' zei Neon kil tegen haar. Hij bleef gewoon emotieloos toe kijken. HIj wist zowiezo wel zeker dat er iets mis met haar was. Maar hij was niet bang voor wat komen ging. Al was het nog zo groot. HIj was immers zelf een groot beest in zijn andere form.

Celica keek hem nog eventjes aan, toen liet ze zich door haar knieeën zakken en leunde tegen de boom aan. Ze liet haar hoofd op haar knieeën vallen en bleef een lange tijd zo zitten, ze gromde wat. 'Nee..' Zei ze zachtjes. Ze haalde een paar keer diep adem, waarom was dit gebeurt?

Boven in een boom, stil als een eekhoorn, had een vrouwelijke elf zitten kijken naar de kinderen onder haar. Vooral het meisje had haar aandacht, zij was anders dan andere. Meeste kan de elf de magie van mensenkinderen hier op Impera voelen, maar bij dit meisje zaten ze of te diep weg gestopt, of ze had geen krachten. Maar aangezien ze zich blijkbaar niet goed voelde, en steeds een dierlijk gegrom liet horen, was ze niet zeker van haar laatste theorie. Haar helder groene ogen namen elke beweging van het meisje in zich op, de jongen stond enkel in de weg. Ze had duidelijk gevoelt wat voor een kracht de jongen bezitten, maar ook dat het niet veel goed kon zijn. Toen het meisje op haar knieën viel, had de elf de neiging om uit de boom te springen en haar te helpen. Toch wilde ze eerst afwachten wat de jongen zou doen, al gokte ze dat dat niet veel zou zijn.

Neon keek nog steeds emotieloos naar Celica. Droog bleef hij zitten kijken. Hij had totaal geen neiging om haar te helpen. Hij had wel lichtjes het gevoel dat ze bekeken werden en hij hoopte dat hij het fout had. Hij had geen zin in nog meer mensen. Zeker als het iemand was die hij zowiezo niet zou gaan mogen. Hij ging dan ook verveelt tegen de boom aan zitten en wachtte tot dat er echt iets bizonders ging gebeuren.

Celica keek naar de grond. Ze had nog steeds haar armen over haar hoofd heen geslagen. Ze zuchtte. Gevolgd door een korte snik. Waarom was dit haar overkomen, en zelfs áls haar moeder het wist, waarom had ze het niet verteld? Ze had toch kunnen oefenen. Celica gromde zachtjes. Ze keek naar de bruine grond die haar zwarte broek zeker een paar vlekken zou bezorgen.

Precies zoals de elf al had voorspelt deed de jongen helemaal niets. Ze zuchten zachtjes, en vroeg zich af of ze zelf dan maar moest gaan helpen. Haar blonden haar zat stevig in een paardenstaart, aangezien het anders toch maar in de boom vloog, iets wat bijster irritant was. Ze ging op de tak staan waar ze net de hele tijd gehurkt op had gezetten en sprong uit de boom. Ze landen net achter de jongen, haar groene ogen stonden niet bepaalt vriendelijk. Ze haalde de staart uit haar haar, zodat het losjes over haar schouders viel en haar puntige oren bedekte. 'En je was niet van plan om dat arme meisje te helpen?' vroeg ze rustig. Haar ogen schoten even naar het meisje, ze zou haar later wel helpen. Eerst maar afrekenen met die jongen.

Neon hoorde plots een stem naast zich en hij keek op. Hij zag dat het een vrouw was en wat hij meteen al merkte was dat ze een elf was. Hij had namelijk haar puntige oren gezien. Hij wist dan ook niet dat zij het schoolhoofd was en hij zuchtte eens diep. ''ik zou niet weten waarom, niemand hielp mij toen ik hulp nodig had, dus doe ik hetzelfde ook niet terug.. Maar als je wil, dan help jij haar toch..'' zei hij emotieloos. Hij sprong vervolgens naar beneden en hij keek voor kort naar Celica waarna hij weer even naar de elf keek.

(ik ben even weg, ik kom over 20 minuten weer terug ofzo)

Celica hoorde vaagjes een stem, ze wou niet kijken, het was vast die jongen, Neon weer. Ze hief wel haar hoofd op zodat ze het komende 'gesprek' zou kunnen volgen. Ze keek gewoon vooruit, haar ogen waren rood, ze had stilletjes zitten huilen. Dat deed Celica meestal, alleen huilen .. als niemand anders het zag. Ze haalde nog steeds onregelmatig en snel adem, waardoor haar hartslag nog steeds niet minder werd. Ze sloot haar ogen eventjes, en concentreerde zich.

De groene ogen van Rayna vernauwde zich even. Een spreuk kwam op haar hoofd, maar ze liet hem varen en bracht zichzelf weer tot bedaren. 'Je zou toch zeggen dat een echte heer altijd een dame in nood helpt. En anders wel als diens schoolhoofd het beveelt,' Ze glimlachte even en keek de jongen streng aan. 'Zo behandel je geen meisjes Neon,' siste ze kwader. Ze richten haar blik op het meisje, en op slag werd haar blik vriendelijker en een beetje bezorgt. Ze liep naar haar toe en vroeg, 'Gaat het meisje?' en ging naast haar zitten. Haar groene ogen flitste naar de jongen. Wat zou hij nu gaan doen?

Celica schoot een stuk opzij toen Rayna naast haar ging zitten. Ze was bang geworden door Neon's 'behandeling'. 'Nee, h-het gaat niet.' Zei Celica hees en keek Rayna aan, ze leek aardig, maar schijn kon bedriegen. 'I-ik ben C-celica.' Zei ze zachtjes en ging recht zitten. 'Ik ben er net achter gekomen dat .. dat ik half wolf ben ..' Zei Celica nog steeds hees.

Een glimlachje speelde over het fijne gezicht van de elf. Ze hurkte neer, een houding die voor haar wat makkelijker was. 'Ssst, stil maar meisje,' Zei ze sussend. Ze keek even over haar schouder naar de jongen, haar blik fel en kil. Hij moest het niet wagen om dichterbij te komen. Hij stond nu al op haar lijst om in de gate te worden gehouden. Daarna keek ze weer naar het meisje. 'Ik ben er net achter gekomen dat .. dat ik half wolf ben ..' Haar glimlach werd breder, 'Nou liever dat dan een draak,' zei ze terwijl haar ogen even naar de jongen flitste. 'Trouwens, ik ben een elf, wat dacht je daarvan. En als je wilt kan ik je helpen met ademhalen.' Ze zou nooit zomaar bij iemand een helende behandeling uitvoeren, enkel met toestemming van de ander.

Neon keek even scherp naar de elf toen die weer begon te spreken en hij hoorde plots haar woorden. Zij was zijn schoolhoofd? Het kon een leugen zijn maar aan de manier van doen van de elf geloofde hij wel meteen dat ze dat was. ''nou misschien ben ik dan geen echtte heer..'' zei Neon wat zachter en hij keek even weg. Hij hoorde daarna de woorden die Rayna zei over dat een wolf beter was dan een draak. Neon was het nu echt zat. Hij draaide zich dan ook om en liep geirriteerd weg. Hij dacht eindelijk een betere school te hebben gevonden maar zelfs hier waren andere gemeen. Hij had dan ook niet door dat het eigenlijk zijn eigen schuld was. Hij had zelf ook aardig kunnen doen maar dat was niet in hem opgekomen. En van dit gedrag had hij nu dan ook wel veel vaker last.

Celica bibberde nog wat. Ze grijnsde breed toen Rayna iets aanbood. 'J-ja .. graag.' Zei ze toen wat hakkelend. Ze keek Rayna dankbaar aan. Ze sloot haar ogen. Ze moest meteen iets onderzoeken .. hóe werd je een wolf? Celica haalde diep adem, ze probeerde zelf al iets beter adem te halen .. het lukte .. redelijk bij haar. Ze grijnsde en opende haar ogen weer. Hij hoofd flitste meteen om toen ze Neon hoorde weggaan, ze zag hem verdwijnen en toen keek ze Rayna weer aan.

Rayna knikte, vanuit haar ooghoek zag ze dat Neon verdween, mooi een zorg minder. Ze legde haar hand op de rug van het meisje. Langzaam sloot ze haar ogen en voer weg in een diepe concentratie, ze riep de machten van de natuur aan. Ze voelde de wortels van de bomen, de bladeren aan de takken, alles wat in verbinding stond met de natuur. Haar hand werd langzaam warm, ze voelde hoe de natuur haar kracht door gaf. Via Rayna aan het meisje, een spreuk kwam in haar op. Ze begon zachtjes te prevelen, terwijl haar hand nog warmer werd. Ze voelde hoe de longblaasjes van het meisje zich verwijden en zuurstof opnamen. Rayna haalde haar hand weg, het contact werd verbroken en ze deed haar ogen open. 'Beter?' vroeg ze rustig.