Moe....

Ethan liep over de velden. Hij zuchtte even en liep met zijn handen in zijn zakken door de omgeving. Hij had een zware nacht gehad. Hij had heel de nacht gereist richting deze school en hij had amper geslapen. Hij liep met zijn tas om zijn schouder en zocht een schaduwrijk plekje op. Daar ging hij liggen en ging op zijn rug liggen. Hij sloot zijn ogen even. Het feit dat hij amper tot niet geslapen had was niet echt hulpzaam. Binnen enkele minuten viel hij in slaap.

Een grote blauwe draak landde op het veld.
ze keek om haar heen en zag niemand.
ze veranderde weer terug naar haar eigen vorm en zuchtte.
ze keek rond en zag nog niks zelfs de jongen niet.
ze schudde haar hoofd en deed haar haar goed.
rustig zaktte ze door haar knieën en keek zo naar de lucht.......

Ethan rolde om in zijn slaap en werd licht wakker door een zachtte beving die hij voelde. Hij ging recht zitten en keek slaperig voor zich uit. Hij merkte dat er een draak nog net terug veranderde in een meisje. Hij veegde even wat door zijn ogen en geeuwde. Hij stond niet op maar bleef zitten. Hij zuchtte even en ging weer liggen.

Serina keek nog maar een keertje rond.
ze merkte toen een gedaante in de schaduw.
ze hooptte maar niet dat die gene iets had gezien.
ze keek maar weer snel voor der uit.
ze zuchtte diep en stond even op......

Nét toen Ethan weer was gaan liggen kwam Celica aangelopen. Ze liep zachtjes op Ethan af en ging boven zijn hoofd hangen. 'Hallo!' Zei het meisje vrolijk tegne Ethan maar Celica trok toen haar hoofd weg, hij zou zo wel omhoog komen ofzo. Celica ging achterover liggen en kwam met een plofje in het gras, he blauwe steentje wat ze van Rayna had gekregen lichtte op, hij zat met een touwtje om haar nek heen.

Ethan viel weer in slaap. Ineens hoorde hij een stem en schrok wakker. Hij keek slaperig om zich heen. Hij keek richting Celica. Hij had half gehoord wat ze zei en reageerde dus nog niet. Aan zijn ogen en houding kon je zien dat hij moe was. Hij wreef door zijn ogen en opende ze volledig. Hij glimlachte lichtjes. "Sorry, ik had niet gehoord wat je zei..." zei hij vriendelijk en wachtte af wat ze had gezegd.

Serina keek om waar de jongen was.
ze zag nu ook een meisje dat ze herkende.
het was het meisje waar ze niet echt vriendelijk tegen was geweest.
ze voelde een schuld gevoel opkomen.
rustig liep ze richting de 2 en ze stopte een eindje van hun vandaan.
"hey" zei ze rustig en keek even naar de jongen.
daarna ging haar blik naar Celica ze vroeg zich af hoe ze zou reageren......

Ethan keek naar het meisje dat verder op stond. Hij keek haar aan toen ze aan kwam lopen. "Ook hallo..." zei hij. "Oh om me even voor te stellen. Mijn naam is Ethan..." zei hij en glimlachte. "Aangenaam..." zei hij en keek naar de twee. Hij wachtte af op een reactie voor hij verder zou praten.

Celica grijnsde naar Ethan. 'Ik zei alleen hallo tegen je, meer niet.' Zei Celica met een grijns. Ze keek Ethan aan. Heel even ging haar aandacht naar haar hand, die geen hand meer was maar een wolvenpoot. Snel trok Celica haar hand achter haar rug. Toen ze hem tevoorschijn haalde was het weer een hand. Ze zuchtte en keek naar Serina die eraan kwam. Celica kroop een stukje naar achteren en keek Serina niet aan. Daarlijk werd ze wéer kwaad en zou ze het niet kunnen laten een wolf te worden.. Celica luisterde naar Ethan maar reageerde er verder niet op.

Serina keek naar Celica en zuchtte diep.
ze wist dat ze zo zou reageren had ze maar anders gedaan.
"eum.... mooie naam eu... mijn naam is Serina".
ze glimlachtte lichtjes naar Ethan.
ze keek even naar Celica en keek weer weg en zuchtte.......

Ethan keek naar de twee. Hij merkte dat de hand veranderd was maar reageerde er niet op. Hij zag mede de reactie van Celica. Hadden die twee ruzie gehad? Hij keek rond en daarna naar Serina. "Dank je...kan ik ook van jou naam zeggen..." zei hij. Hij grinnikte even en keek naar Celica die zich nog niet had voorgesteld.

Serina glimlachtte lichtjes "dankje".
ze keek toen weer naar Celica en zuchtte.
ze moest toch een keer zich verontschuldigen.
"het spijt me Celica....." zei ze rustig.
ze keek even naar Celica en keek maar weer naar de lucht......

Celica keek van Serina naar Ethan, toen weer naar Serina. 'Het spijt je? Geloof je het zelf? Ik ben bedreig door twee mensen in dat bos, mede door jou .. en dan spíjt het je?!' Zei Celica die weer probelemen kreeg met haar ademhaling. Ze liet een harde grom klinken en ademde weer onregelmatig. Ze keek naar het blauwe steentje wat begon optelichten. Ze sloot haar ogen en concentreede zich op haar ademhaling. Het ging weer goed.

Ethan keek naar de twee en luisterde er naar. Niet dat hij er iets van begreep. Hij mengde er zich nog maar niet tussen. Hij merkte dat het meisje naast hem een grom liet horen en keek haar even aan. Ze leek wel op een wolf. Hij keek naar de andere en zweeg nog steeds.

Serina voelde het hard aan komen en snoof.
ze probeerde zich rustig te houden zodat ze niet weer boos werd.
"je snapt het niet.... denk je nou echt dat je de enige bent met problemen???".
ze keek Celica aan en zuchtte diep en keek even naar de lucht.
"ik kom me verontschuldigen en dan reageer je zo".
ze keek even naar Ethan en zuchtte diep.
ze liep een stuk van hun vandaan "het is ook nooit goed!!!".
ze ging zitten en bleef voor haar uit staren.....

In een fractie van een seconde zat een een pik zwarte wolf naast Ethan. 'Je verontschuldigd je niet, je doet het omdat je met een rot gevoel rond loopt.' Gromde Celica en trok haar lip. Celica was groter dan een normale wolf, eigenlijn onnatuurlijk groot. Ze gromde dreigende en draaide zich toen om. 'Ik wéet dat ik niet de enige met probelemen ben, maar ík ben niet de veroorzaker van mijn eigen problemen.' Gromde ze en draaide zich om, ze ging een stukje verderop zitten. 'Het spijt me dat je hier tussen moet zitten Ethan.' Vervolgde Celica. 'Het spijt me ook, dat je me zo moet zien ..' Bromde ze er achteraan.

Ethan keek naar de twee en schudde zijn hoofd. Kennelijk waren de twee met een slechte start begonnen in dit schoojaar. Hij keek van de een naar de ander. Hij knikte even naar Celica. Hij wachtte af wat er zou gebeuren. Als er een gevecht zou komen dan zou hij het wel proberen te stoppen.

Serina keek om naar Celica en zag dat ze weer een wolf was.
"hoe weet je dat nou?!? kan je m'n gedachtte lezen... nee!!!".
ze stond op en keek naar de wolf en het boeide haar niks dat ze zo was.
"denk je nou echt dat ik dit voor de lol doe??? ik heb problemen omdat niemand op mijn oude school normaal tegen me wou doen hoe kan je dan van mij verwachtte dat ik in het begin normaal doe...??? en ik ben niet degene die begon het was die jongen ik niet!!!! en daarom reageerde je het ook richting mij af!!!! ik vroeg alleen of je in een wolf kon veranderen en je deed raar" ze snoof geïrriteerd.
opeens kwam er een vuurrode warme gloed om haar heen.....

Ethan had genoeg gezien. Als hij nu niets deed zou het misschien op vechten uit draaien. Hij pakte een paar grote blokken metaal uit zijn tas en slikte even. Hij hoopte dat het werkte. Hij rende wat weg hij smolt de blokken met zijn krachten samen en sloeg het op de grond. Er vormde een metale muur tussen de twee in. Dun maar enorm sterk. Hij kon beide nu zien. "Leg mij nu eens uit wat er is gebeurd..." zei hij en keek beide aan.

'Vooroordelen .. erg handig voor iemand die je niet kent.' Zei Celica kalm. Ze bleef op haar plek zitten en staarde naar Serina. Celica grijnsde door haar tranen heen die opwelde. 'En jij dacht dat ik al lang wist wat voor een monster in kon worden, nou!' Celica tranene bleven stromen, haar grijns werd weer een barse streep op haar gezicht. Ze haalde wat dieper adem en werd weer het gewone meisje ..

Serina zag de muur maar kon nog steeds Celica horen.
ze keek even naar Ethan maar de gloed werd erger.
"hoe kan ik nou ruiken dat je dat nog niet wist!!!!!".
"jij reageerde er zo bot op en moet jij dan verwachtte dat ik lief blijf!!!!!".
"denk je dat ik dat allemaal voor de lol doe!!!!".
ze was nu wel kwaad aan het worden maar probeerde rustig te blijven.
ze keek even naar Ethan en er sprongen tranen in haar ogen.
ze snoof en keek naar het gras......

Ethan keek naar Celica en slikte even. Hij merkte tranen op. Hij keek even naar Serina en liep er naar toe. Hij legde even een hand op haar rug. "Nou niet gaan huilen..." zei hij en zuchtte even. Hij liet de muur verdwijnen en er vormde zich weer twee blokken die in de tas kropen. Hij keek naar Serina. Hij zei nog niets en keek even naar de twee. Hij zag ook de tranen in haar ogen. Hij stond op en ging tussen hun in staan. "Ik ben niet goed in het oplossen van ruzies maar ik vraag me af. Waarom proberen jullie niet aan het misverstand dat gebeurt is te denken en het bijleggen?" vroeg hij en keek naar de twee.

Serina veegde haar tranen weg en keek naar Ethan.
ze zuchtte diep en keek naar Celica.
"dat probeerde ik maar ze geloofde me niet" zei ze rustig.
de gloed verdween en ze keek naar de lucht.
ze keek even naar Ethan en dan naar Celica.
rustig deed ze haar armen over elkaar en staarde voor zich uit.......

Ethan keek naar Serina. Hij keek daarna richting Celica. "Waarom geloofde je haar niet..." zei hij en keek haar aan. Hij was niet goed maar hij wilde zijn best doen om het bij te leggen tussen de twee. Hij wachtte af voor hij verder zou gaan.

Celica stond op en keek naar het meisje. Een felle grom kwam uit haar borstkas. Celica wendde haar blik af. Ze draaide zich om en sloot haar ogen langzaam. 'Verspilde moeite, Ethan, ik ga het niet éens proberen.' Gromde ze naar beide en ging met haar rug naar hen toe zitten. Veel beter, ze zou het niet oplossen met Serina, kom op zeg .. dat kind had het er zelf naar gemaakt! 'Omdat .. zij het zichzelf ernaar heeft gemaakt, dit ís zonde van je tijd Ethan, ik zeg het nogmaals.' Zei ze.