Vreemde eend in de bijt...

Nympha keek onwennig om zich heen, naar de leerlingen in de drukke eetzaal. Het was een mooie zaal, dat wel, maar Nympha voelde zich zo klein en onbeduidend. Ze vroeg zich af waar ze heen moest.
Moest ze bij anderen aanschuiven?
Die beslissing was snel gemaakt. Nee, van haar leven niet. Ze had geen zin om als vreemde eend in de bijt genegeerd te worden, of net overdreven veel aandacht te krijgen... Dan zat ze liever alleen.
Ze keek nog een keer om zich heen en zag toen een lege tafel. Nadat ze haar schouders had opgehaald, ging ze er vlug heen, voor hij ingepikt werd. Voor zover ze zag, waren alle andere tafels al volzet.
Ze keek om zich heen, naar alle roddelende, lachende en roepende leerlingen. Ze vroeg zich af of ze ooit bij hen zou horen. Op dit moment voelde ze zich zo anders.

Net toen ze zat te eten, zag ze dat er nog iemand de eetzaal binnenkwam. Vlug inspecteerde ze haar omgeving, toen ze zag dat de persoon op haar afkwam - háár, háár tafeltje, háár rust en eenzaamheid. Ze zuchtte onopvallend. Als die persoon bij haar aan tafel wilde, kon hij haar niet negeren. Ze hoopte dat de persoon geen babbelziek figuur was. Ze zuchtte nog een keertje, luider, maar nog steeds onopvallend...

Serina liep de eetzal binnen en geeuwde even. Ze gooide haar haar naar achter en keek naar alle mensen in de zaal. Ze snoof en nam haar eten mee. Ze zag een meisje alleen zitten aan een tafel. "zal ik daar heen gaan" dacht ze. Ze haalde haar schouders op en liep naar de tafel. Ze stopte bij de tafel en keek het meisje aan. "eum.... mag ik hier zitten?". Ze keek het meisje vragend aan. Ze keek even om haar heen en zag mensen kijken en ze rolde even met haar ogen.

'Euhm... Mag ik hier zitten?' vroeg het meisje met het rode haar. Eigenlijk wilde Nympha alleen zitten, maar aan de andere kant... Ze wilde ook niet het hele jaar eenzaam en alleen zijn. Dus zei ze ja.
Ze glimlachte even. 'Nympha,' stelde ze zichzelf voor. 'Wat is jouw naam?'
Ze wist Serina's naam allang, door middel van haar kracht, maar ze vroeg het puur uit beleefdheid. Ze wist heel veel, zoniet alles, over mensen. Zelfs hun diepste gedachten kon ze lezen, maar daar sloot Nympha zich voor af. Ze wilde niet in andermans hersenen snuffelen.
Serina was één jaar jonger, ze zat in de vierde klas. Ze heeft dekrachten van een draak en kna er ook in transformeren. Dat vond Nympha erg interessant, en ze hoopte dat Serina erover zou vertellen. Want Nympha kon natuurlijk niet zelf het onderwerp aansnijden.

Serina zette haar eten op de tafel en ging rustig zitten. Ze veegde een pluk haar achter haar oor en keek naar het meisje. "dankje" zei ze rustig met een glimlach. Ze keek even om haar heen. Het was nog niet echt druk in de eetzaal maar dat maaktte haar niet echt uit. Ze keek het meisje weer aan en hoordde haar naam. "mooie naam Nympha" ze glimlachtte. "ik ben Serina" zei ze rustig terug als antwoord. Ze nam een hap eten en nam een slok drinken.

'Dank je,' zei Nympha glimlachend. Ze moest op haar tong bijten om niet te zeggen dat ze al lang wist hoe Serina heette.
Ze vroeg zich af of ze het moest zeggen? Als Serina erachter kwam zou ze vast boos zijn. Maar als Nympha het haar zelf zei...
Nou ja, het onderwerp 'krachten' zou vanzelf wel ter sprake komen. Dus nam Nympha nog maar een slok water. 'Zit je hier al lang op school?' vroeg ze, terwijl ze haar glas neerzette. Ze keek Serina aan.