Een té zonnige dag.

Het was een zonnige dag, het was zelfs zo warm dat bijna de hele school op het grasveld rond de school zat te grommen. Op een bankje van het plein van de oostvleugel zat Eulipe. Ze zat lekker in de schaduw te tekenen, ze moest niets van die warme hebben. Naast haar stond een flesje. Om de paar minuten deed ze de fles open, stroomde wat water over haar handen en drukte ze tegen haar kieuwen achter haar oren aan, die elke keer kort open gingen. Dat was haar manier van afkoelen. Eulipe's kieuwen waren nogal erg gevoelig voor warmte. Zelfs al gebruikte ze ze niet, toch had ze er vaak last van. Als ze haar kieuwen niet afkoelde, dan was ze al na een kwartier inelkaar gezakt van de hitte en de benauwdheid. Tussen het afkoelen van haar kieuwen door, zat Eulipe rustig te tekenen. Ditkeer een boslandschap, dus geen dier of onderwaterlandschap. Ze probeerde zoveel mogelijk details er bij te voegen en was zo druk bezig dat ze niet merkte dat iemand naast haar kwam zitten.

Ethan liep eveneens over het grasveld. Hij keek rond. Als er iets was wat hem niet deerde dan was het wel de warmte. Hij had een shirt met korte mouwen aan en een spijkerbroek. Hij glimlachte en liep over het veld. Hij zag dat er een aantal in groepjes zaten te praten of huiswerk te maken. Ethan merkte dat er iemand alleen zat en glimlachte. Hij bestudeerde haar even en merkte dat ze om de bepaalde tijd water op haar kieuwen bracht. Hij merkte ook dat ze aan het tekenen was en dat trok zijn aandacht. Hij liep naar haar toe en ging naast haar zitten. Hij keek even kort naar de tekening. Hij zag er een mooi gedetailleerd boslandschap in. Zij had zeker weten vaker getekend. Hij zou het niet na kunnen doen.

Een onbekende ademhaling liet Eulipe even stoppen met haar tekenen. Ze keek op en zag dat er een jongen naast haar was komen zitten. Rustig wachtte ze af op de beledigingen, maar toen de jongen stil bleef ging ze weer verder met tekenen. "Hoi," mompelde ze tegen de jongen en haar ogen flitsten even naar hem. Ze was zenuwachtig, want ze wist niet goed hoe ze met jongens om moest gaan. Eulipe begon een boom uit te gummen, die nogal scheef stond. Ze hield de jongen goed in de gaten en raakte uit beleefdheid haar flesje niet meer aan. Straks dacht hij nog dat ze een monster was, als hij dat eerder niet dacht. En ze wou op een of andere manier niet dat hij wegging. Bijna nooit was iemand naast haar gaan zitten.

Ethan keek naar hoe ze tekende. Hij hoorde dat ze hem begroette. "Ook hallo..." zei hij vriendelijk. Hij merkte dat ze zich niet zo gemakkelijk voelde en dat ze ook niet meer haar flesje aanraakte. "Mooie tekening..." zei hij om haar wat meer gerust stelden. "Ik kan het zelf niet beter..." zei hij vriendlijk. Hij keek haar aan met een kleine glimlach. Daarna keek hij naar haar tekening en wachtte af wat er zou gebeuren.

Eulipe luisterde naar het compliment en glimlachte kort. Ze keek naar de jongen en zag dat hij naar haar keek. Snel keek ze weer naar het papier. "Dankje," mompelde ze. Ze maakte de details meer duidelijker en keek even tevreden naar het resultaat. Ze sloeg een pagina om en begon weer een nieuwe tekening te maken, ditkeer wel van een dier. Een benauwd gevoel maakte haar duizelig en ze probeerde het te negeren, wat half lukte. Toch gaf ze het op en pakte haar flesje, waarna ze hetzelfde deed als eerst. Ze zweeg en begon weer te tekenen.

Ethan glimlachte en keek naar de tekening. Hij knikte vriendelijk. Hij keek naar de nieuwe tekening waar ze aan begon. Hij merkte dat ze het flesje ineens wel gebruikte en glimlachte kort. Ethan keek haar aan. Ze bleek niet echt een spraakzaam persoon. Dit kon waarschijnlijk komen doordat ze vaker beledigd was of om andere redenen, dacht Ethan. "Mijn naam is Ethan..." zei hij en glimlachte. "Aangenaam..." zei hij. Hij keek haar aan en wachtte af.

Eulipe begon lijnen te tekenen, steeds mislukten ze. Ze hoordde hem zich voorstellen en glimlachte. Ze legde haar potlood neer en keek hem aan. "Ik heet Eulipe, ook aangenaam kennis te maken," zei ze en ze keek naar het gras, waar sommige mensen aan het zonnenbaden waren. Eulipe zuchtte. "Ik haat dagen zoals deze. Een beetje té warm en té zonnig vind ik," mompelde ze een beetje onverstaanbaar. Ze pakte haar potlood weer en begon te tekenen. Het werd een Artische Rotshaai, maar nu leek het nog op een misvormde schets. Opnieuw zweeg Eulipe, bang als ze iets zei ze misschien wel iets verkeerds zei.

Ethan keek naar Eulipe. En knikte. "Mooie naam..." zei hij en glimlachte. Ethan knikte. "Ik heb ook liever koelere dagen..." zei hij en keek naar het gras. "Dan raak ik niet te oververhit tijdens het sporten..." zei hij en glimlachte. Ethan keek naar de tekening en zag er nog net de vorm in van een haai maar het leek nog erg op een schets. Hij glimlachte. "Heb je nog meer hobby's als tekenen..." zei hij en keek haar aan. Hij had zo zijn vermoedde dat ze zo stil was, maar uitspreken deed hij het nog niet.

Eulipe bloosde lichtjes toen hij zei dat ze een mooie naam had. Ze was het niet gewend dat iemand haar complimentjes gaf. Ze luisterde met een half oor toen hij over sporten begon. Typisch jongens. Ze moest denken aan haar halfbroer die altijd opschepte over hoe goed hij was in veel menselijke dingen. Hij had de naam genoemd van een sport die ze niet kende, voetenbal ofzoiets. Eulipe hoordde de vraag en stopte met tekenen om na te denken. Tsja, ze had wel een hobby waar ze dol op was en wat deels ook menselijk was. "Naast tekenen zwem ik vaak," zei ze en ze bekeek opeens heel geïntresseerd haar eigen vingers. "Nouja.. eigenlijk is dat best wel logisch." Ze glimlachte verlegen terwijl ze de vliesjes tussen haar vingers bekeek, die nauwlijks te zien waren. Ze richtte haar blik weer op Ethan. "Wat zijn jouw hobby's, als ik vragen mag?"

Ethan glimlachte en had zoiets wel verwacht. Hij had het blosje wel gezien maar besloot er niets over te zeggen. "Ik?" zei hij en dacht na. "Ik ben gek op alles wat buiten deze planeet leeft en ik vind basketbal wel leuk.." denk ik. Hij glimlachte en dacht na. "En het vervormen van metaal vind ik ook wel leuk..." zei hij. Hij glimlachte en er kwam ineens iets in hem op. Hij keek haar aan. "Wat denk je er van om nu te gaan zwemmen..." zei hij en glimlachte. Dat zou voor haar verkoeling zorgen en het was een van haar hobby's. Ethan vond zwemmen ook leuk al was het niet een van zijn grootste hobby's.

(moet gaan. ben morgen weer online....)

Eulipe glimlachte toen hij voorstelde om te gaan zwemmen. "Natuurlijk," zei ze en de bergde haar spullen op, inclusief het flesje. Ze was al een poosje niet bij de watermensen geweest en ze hoefde onder water niet steeds dat flesje te gebruiken. Ze wou wel eens zien hoe mensen zwommen, ze had gehoord dat ze heel sloom en beroers zwommen, en dat ze niet onder water kon ademen. Eulipe vond het best wel vreemd, maar ze had er niet veel moeite mee. Ze stond op. Jammergenoeg moest ze wel door de zon lopen, maar dat maakte haar niet uit. Ze begon te lopen en trok Ethan zowat mee.

(Bye en weltrusten. =) Ik maak het topic wel aan als jij online bent.)

Ethan glimlach werd wat groter door de reactie van Eulipe. Hij glimlachte en stond op terwijl ze haar spullen opborg. Hij maakte een scherm, met metaal, dat er voor zou zorgen dat Eulipe niet pal in de zon kwam te staan. Hij glimlachte naar haar en merkte dat hij ineens meegetrokken werd.