Looking for someone who understand me..

Neon sprong op wat rotsen die in het water lagen. Hij had zijn handen in zijn zakken en keek droog naar zijn spiegelbeeld in het water die hem volgte als hij naar een andere rots sprong. Na een tijdje bleef hij op een rots staan en hij staarde wat voor zich uit. Hij was weer eens diep in gedachten. Hij dacht steeds aan wat er gebeurd was. Hij had gewoon iemand nodig waar hij zijn verhaal bij kwijt kon. Iemand die precies wist hoe hij zich voelde. Maar het kon haast onmogelijk zijn dat zo'n iemand bestond. Hij zuchtte dan ook eens diep en hij zag een los steentje op de rots liggen. Hij pakte het steentje op en gooide die vervolgens weg. Het steentje ketste een paar keer over het water heen waarna het het water in verdween..

Mimi kwam langs bij het meer, en ze merkte opeens iemand anders op een jongen. Genaamd Neon. Ze liep maar eens rustig in de richting van hem en zei dan kalm tegen hem. "Gaat het?" en ze wachtte zijn antwoord dan maar eens even kalm af. Ze ging daarna terwijl ze toch maar aan het wachten was op zijn antwoorden ergens gaan zitten op een rots, en hopelijk zou hij dan ook komen zitten naast haar op dezelfde rots.

Ismia zwom in het water, door een toverdrank die ze ooit van haar moeder had geleerd heeft ze zichzelf kieuwen kunnen geven. Het was heerlijk om hier te ontspannen. Ze bewonderde een karper die haar zonder angst voorbij zwom, Ismia genoot. Toen viel er plots een steen naar beneden, die ze op haar handen liet belanden. Mensen... Ging het door haar hoofd. Ze was nieuwsgierig en besloot eens een kijkje te nemen. Het mooie van de magie die ze voor haar kieuwen had gebruikt was dat zodra ze boven water kwam haar kieuwen verdwenen. Het gaf altijd een lekker mysterieus effect.

Ismia zwom naar de kant, om zich daar vervolgens te laten zien. Een jongen zat wat aan de kant te treuren. Troosten of laten? Spookte het door haar hoofd.
Ismia besloot op een rots te klimmen, één die ongeveer drie meter van de andere rots vandaan was. ''Hey,'' zei ze redelijk neutraal terwijl ze het groene touwtje van haar bikini recht trok. Op dat zelfde moment kwam een ander iemand aanlopen, een meisje die Ismia rond haar leeftijd schatte. ''Ook hey...''

Neon zat nog wat te dromen tot dat hij ineens een stem hoorde. Hij keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de richting waar hij de stem vandaan had horen komen en hij merkte een meisje van rond zijn leeftijd op. De woorden van het meisje spookte even door zijn hoofd; Gaat het? had ze gevraagd. Wat ging haar dat aan? Neon keek vervolgens dan ook even scherp en snoof. ''ja hoor..'' antwoorde hij kortaf en vervolgens hoorde hij nog een stem. Hij keek om en zag een vrouw. Blijkbaar was ze net aan het zwemmen geweest want ze had een bikini aan. ''hoi..'' zei Neon nog neutraler terug en hij keek weer naar het water. Hopelijk komen er nu niet nog meer want daar zit ik echt niet op te wachten.. Dacht hij en gooide weer droog een steentje weg.

Ismia keek dwars door Neon's muur heen, het verleden maakt slachtoffers. Haar neutrale blik veranderde in een bezorgde. Ze zei met een zachte stem ''Je zit vast in je verleden, laat het los of...'' Van Neon keek Ismia naar Mimi en weer terug om te vervolgen '' zoek hulp...'' Van haar ketting haalde ze een klein flesje en sloeg het achterover, zodra ze het water in sprong kreeg ze haar kieuwen weer. Zonder verder nog iets te zeggen liet ze zich in het water vallen en keerde zo snel mogelijk terug naar het diepe, terug naar de vissen.

Mimi was in de richting aan het kijken van Neon. Ze hoorde ook ineens de gedachten van hem, omdat ze gedachten kon aflezen van anderen mensen en misschien ook van dieren. Daarna zag ze ook een andere meisje aangezwommen, die dan weer verdween in het diepe terug tussen de vissen. Ze had ook nog gehoord wat het andere meisjes had gezegd tegen Neon. "Ik heet Mimi, en jij bent?" vroeg ze, en ze wachtte zijn antwoord af. Mimi zou er rustig aan beginnen om hem te proberen helpen, als hij tenminste haar hulp aanvaardde. Mimi wist het al zeker, ze zou hem begrijpen.

Neon keek vaag naar de vrouw. Hij hoorde haar zachtte woorden. Hoe wist zij hoe hij zich voelde. Zijn gezicht vertoonde dan ook voor kort een verbaasde emotie maar dat veranderde al snel weer toen de vrouw het water weer in sprong. Vervolgens hoorde Neon weer een vraag van het andere meisje en hij keek om naar haar. ''Mijn naam zal een misterie voor je blijven, voorlopig teminste..'' zei Neon op een zachtte toon en hij ging rustig op de rots zitten. Hij sloot voor kort zijn ogen en haalde eens diep adem. Dat hij verlopig teminste had gezegt, was niet omdat hij misschien later zijn naam zou zeggen maar omdat er mensen konden wezen die zijn naam misschien zouden verklappen. Bijvoorbeeld het schoolhoofd die zijn naam ook ineens wist.

Mimi keek maar weer eens in de richting van Neon, en daarna hoorde ze ook wat hij zei over zijn naam. Ze wist uiteindelijk zijn naam al wel, door zijn gedachten te lezen. Maar ze vertelt het hem voorlopig nog niet anders zou hij ook boos op haar worden, net zoals Zarrey. Ze stak haar hand naar hem uit, ook al stelde hij zichzelf niet eens voor. "Heb jij iemand nodig om erover te praten over wat er gebeurt is, en die jou daarbij ook nog begrijpt?" vroeg ze, en ze wachtte maar weer eens af op zijn antwoord.

Neon hoorde het meisje weer praten en hij opende geirriteerd zijn ogen. Hij keek haar kil aan en zag haar hand die ze naar hem uitgestoken had. Hij schudde die alleen niet, hij had zichzelf immers ook niet voor gesteld dus waarom zou hij een beetje handen gaan lopen schudden? Hij luisterde naar haar woorden en hij keek weer naar het water. ''Misschien..'' antwoorde hij emotieloos en hij keek voor kort vanuit zijn ooghoeken naar haar. Waarom wilde dat meisje zoveel van hem weten? Ze kende elkaar niet eens en lichtjes begon Neon zich er aan te irriteren. Hij had namelijk niet door dat het meisje hem probeerde te helpen.

Mimi zag hoe hij zijn ogen geïrriteerd weer opende, omdat ze weer was aan het praten met hem. "Sorry" zei ze, en ze keek ook maar eens even in de richting van het water net zoals Neon. "Ook al is er wat gebeurt in het verleden, jij moet erover praten met iemand en het niet opkroppen" zei ze, en ze keek weer eens even in zijn richting maar ze keek nog altijd naar het water. "Maar als jij mijn hulp niet wilt, dan laat ik jou wel weer als jij wilt?" vroeg ze achteraf maar weer naar hem, en ze wachtte maar weer eens zijn antwoord af. Mimi keek dan daarna weer even in de richting van het water zoals Neon, maar vanuit haar ooghoeken hield ze hem natuurlijk nog wel in het oog. Ze was wat bezorgd om hem geworden, en ze wou hem echt wel helpen met wat gebeurt was in zijn verleden. Mimi had een luisterd oor, en ze zou het begrijpen ook.

Neon luisterde naar wat ze allemaal vertelde en hij zuchtte diep. '' Je hoeft niet te gaan.. zei hij uiteindelijk maar. Al vertrouwde hij haar nog niet echt, misschien ging ze zijn verleden wel door vertellen. Naja misschien was hij zelf wel gewoon veel te gesloten als het om zichzelf ging. Hij gooide nog een steentje weg en deze kwam met een lomp plonje in het water terecht. '' Ik heb dingen in mijn jeugd mee gemaakt, maar ik vertel dat niet zomaar aan anderen..'' zei hij wat zachter en hij staarde met een toch wel rustige blik naar zijn spiegelbeeld.

Mimi keek hem weer eens aan, en ineens hoorde ze wat hij zei. "Ik blijf zei ze, en ze keek hem nog steeds aan. "Ik ben nog maar een nieuweling, aan wie zou ik het dan doorvertellen? Ken nog niemand anders" begon ze ineens maar uit te leggen aan hem, en nog steeds keek ze hem aan. "Ik begrijp ook wel dat het even moeilijk is, omdat jij mij nog niet volledig vertrouwd want jij kent mij eigenlijk nog maar net" vervolgde ze, en ze keek maar weer eens in de richting van het water omdat ze hem anders teveel zou aankijken.

Neon keek haar ineens scherp aan door haar laatste woorden. '' ik zei helemaal niet dat ik je niet vertrouwde, maar ja je hebt wel gelijk. Ik vertrouw geen vreemden en jou dus ook niet..'' zei hij scherp. Hij wist niet hoe het kwam dat ze dat allemaal wist maar hij voelde zich er nou niet rustiger door worden. Hij voelde zich er alleen maar ongemakkelijker door voelen en hij werd er zenuwachtig van ook. Plukken van zijn haar vielen dan ook weer voor zijn ogen zodat zijn ogen niet meer zichtbaar waren. Hij ging met een hand door het water heen en maakte steeds een cirkel beweging.

Mimi keek haar ook weer eens aan, en ze zag dat Neon haar laatste woorden had gehoord. "Sorry, het spijt mij" zei ze, ze kon er even niet meer tegen al dat gedachten maar aflezen van anderen. "Maar, ik begrijp het" zei ze, en ze keek hem weer eens aan zoals daarnet. "Waarom vertrouw jij mij niet? Ik ben vertrouwbaar" zei ze, en ze wachtte zijn antwoord maar weer eens af.

Neon keek haar weer aan en glimlachtte even vaagjes. ''nou je bent een meisje dat me ineens wil helpen, terwijl ik je niet eens ken, dat voelt in het begin gewoon niet zo betrouwbaar als je begrijpt wat ik bedoel..'' zei hij rustig en hij stond vervolgens op. Hij sprong naar de rots toe waar Mimi op zat en kwam naast haar zitten. Er zat natuurlijk wel een stukje tussen.

Mimi zag hoe hij sprong naar de rots toe waar ze op zat en daar ineens kwam zitten naast haar, alleen was er wel een stukje tussen. "Ik begrijp het" antwoordde ze, en ze keek weer eens even in zijn richting. "Anders moeten we elkaar maar eerst wat leren kennen, voordat ik jou ga proberen te helpen." stelde ze, en ze wachtte af naar wat zijn reactie was.

Neon luisterde naar wat ze zei en hij haalde één keer zijn schouders op. ''Dat kan ja..'' antwoorde hij rustig. Hij keek dan ook voor naar Mimi. '' naja ik zal me dan ook maar voorstellen.. Neon..'' stelde hij zich voor en hij keek weer naar het water. Mimi was de eerste waar hij zijn naam aan had verteld. Maar misschien kon ze inderdaad helpen, dus hij kon het iniedergeval proberen.

Mimi keek Neon nu weer eens aan, en ze was intussen ook nog naar hem aan het glimlachen. "Aangenaam Neon, ik hou jou naam geheim ik beloof het jou" zei ze, en ze keek hem weer eens aan. Ze wist zijn naam eigenlijk al wel door zijn gedachten te lezen, maar daar wou ze niet over beginnen anders kreeg ze net zoals bij Zarrey een slechte invloed van hem. Mimi wilt heeft nu geen zin in een slechte invloed en al helemaal niet van Neon.

''Ik hoop maar dat je dat ook echt beloofd..'' zei Neon met een zucht. Hij ging weer even met een hand door het water heen en hij sloeg ineens wat water naar Mimi toe. Hij wist niet of ze het leuk zou vinden, maar hij was voor kort even in een flauw bui. Het water had er zo verleidelijk uit gezien in zijn hand dat hij het gewoon niet had kunnen laten.

Mimi keek weer eens in de richting van Neon. "Erewoord, vertrouw mij nou maar" zei ze, terwijl ze even schrok van het water die hij ineens naar haar toe sloeg. "Jij durft" zei ze, en ze stak daarna ook haar hand in het water en sloeg dan ook ineens wat water in de richting van Neon.

Neon hoorde haar woorden en snoof één keer. ''Ik hoop het maar voor je..'' Mompelde hij en daardoor hoorde hij haar laatste woorden ook niet. Het water dat ze terug sloeg kwam dan ook helemaal overwachts en Neon schrok even. ''wat?'' vroeg hij droog. Hij had voor even helemaal niet meer door gehad waar ze het eigenlijk over gehad hadden. Maar hij herinnerde zich het dan ookal snel weer en een diepe zucht ontsnapte weer uit zijn keel.

Mimi keek weer eens even in zijn richting om hij weer eens begon te praten. "Lukt wel" antwoordde ze, terwijl hij aan het mompelen was. "Niks" antwoordde ze weer op zijn wat? vraag, en ze keek weer eens even in zijn richting.

Neon keek even vaag bij haar antwoord. ''uhm oke dan..'' zei hij droog. Hij keek weer naar het water. ''en nu?'' zei hij maar. Hij wist namelijk niks te zeggen of te doen. Hij richtte zijn blik dan ook even naar de lucht en ging met zijn hand weer wat door het water.

Mimi keek ook eens even in de richting van het water net zoals Neon, daarna hoorde ze zijn vraag. Ze was even aan het nadenken, en keek dan weer eens even in zijn richting. "Voor welke vakken heb jij gekozen?" vroeg ze, en ze wachtten zijn antwoord weer eens af. Mimi zag dat hij zijn blik richtte naar de lucht en ging intussen ook nog met zijn hand door het water. "Ben je er al klaar voor om erover te praten over wat er was gebeurt in je verleden?" vroeg ze hem achteraf dan, en ze wachtte weer eens zijn antwoord af.