Solliciteren...

Ismia deed een enorme deur open en ze was binnen. Binnen in het gebouw waar ze de rest van haar leven eigenlijk trouw aan wilde blijven, blijven op de plaats waar ze thuishoorde. Ze had geen gesprek met Rayna geregeld, had niet voor voor leerkracht geleerd, was jong en absoluut geen perfecte leerling, genoeg reden voor Rayna om Ismia uit te lachen, had ze zich al meerdere malen bedacht. Maar het was het proberen waard, lukte dit niet dan wist ze niet wat ze aan moest met haar leven. Alles in haar leven was namelijk gebrand op magie, ze is er mee opgegroeit, haar ouders bezaten namelijk ook beide magie.
Vroeger kon ze zich nooit voorstellen dat ze zo gehecht aan de school zal raken, want vroeger vond ze alles belachelijk. Vooral de leerkrachten, ze waren zwak, vond ze. Ismia beschouwde zichzelf als de beste leerling op Impera, wat ze natuurlijk niet was. Maar het was allemaal zo verschrikkelijk saai. Toen kreeg ze de kans om een klas over te slaan, met het idee dat het nog steeds even makkelijk was nam ze dit aan en zo belande ze in het examenjaar. Toen moest ze er wel flink aan trekken, maar het was een leuk schooljaar. Ze had haar diploma gehaald en toen werd alles ineens leeg, niet wetende wat ze nu met het leven aan moest. Ismia kon altijd proberen om terug te gaan en dit besloot ze dan ook maar te proberen.

Hier was het dan, bedacht de halfelf zich. Esmia klopte op één van de vele houten deuren, maar wachtte niet op reactie. Alsof ze thuis was stormde ze gewoon Rayna's directeurskamer binnen. ''Hey, ik ben Ismia... Maar dat wist je al. Ik ehm.. vroeg me af of je al een nieuwe leerkracht bewegingsonderwijs had. Zo niet, dan... wil ik me graag aanmelden'' Ismia haperde enkele keren, ze kon wel door de grond zakken. Ze had totaal niet geoefend en wist absoluut niet wat ze moest zeggen. Ze had immers nog nooit een sollicitatiegesprek gehad.

Een prachtig uitzicht had ze vanaf hier, een lange blonden elf keek naar buiten. Ze on bijna het hele landschap buiten haar school Impera zien. Met een zucht draaide ze zich om, er waren al weer een paar jaren voorbij gegaan sinds ze haar school opende. Met een prachtig voor uitzicht en zo. Het merendeel was ook daadwerkelijk uitgekomen. Ze ging op haar zwart leren stoel zitten en keek naar het warm knetterende vuur in de open haard. Ze sloot haar groene ogen en concentreerde zich. Ze voelde de magie door haar aderen stromen, ze leiden het naar de bomen in het bos. De planten op de velden, het water van het meer. Het duurde even, maar ze kreeg een helder beeld door. Overal leek het rustig te zijn, gelukkig, anders moest ze weer gaan ingrijpen. En daar had ze nu niet echt veel zin in. Ze bleef even hangen bij een beeld van een oude, scheef hangende boom in het bos. Haar favoriete boom, waar ze bijna dagelijks in zat om na te denken of te lezen. Plots werd haar concentratie ruw verbroken, het beeld vervaagde en loste op. Geïrriteerd opende de elf haar ogen en keek naar de half-elf die in de deur opening stond. 'Hey, ik ben Ismia... Maar dat wist je al. Ik ehm.. vroeg me af of je al een nieuwe leerkracht bewegingsonderwijs had. Zo niet, dan... wil ik me graag aanmelden.' Kreeg ze meteen naar haar hoofd geslingerd. Ze stak haar hand op om Ismia de mond te snoeren. 'O, rust. Wacht even,' Ze wreef over haar slapen en zuchten even. 'Even over nieuw, jij wilt dus een baan in het onderwijs hier op Impera. Voor bewegingsonderwijs..?' Ze trok een wenkbrauw open. 'Dan mag je me eerst uitleggen wat dat is, en odnertussen. Ga maar zitten hoor,' Ze glimlachte even en keek naar de half-elf.

Ismia keek Rayna vaagjes aan, ze had veel verwacht, maar vragen wat haar lievelingsvak inhoud? ''Nou,'' begon ze aarzelend ''bewegingsonderwijs, omgaan met je zintuigen, je lichamelijke vaardigheden bijhouden.''
Ismia ging verward op de grote stoel zitten en keek haar voormalig leerkracht ietwat moe aan. De afgelopen dagen waren als een hel, ongeorganiseerd en onwetent, ze kon niet in haar toekomst kijken, het enige wat ze eerder altijd op de been had gehouden. Er was voor Ismia eerder altijd wat om naar uit te kijken, en dit was nu volledig kapot. Ze voelde zich leeg, inhoudsloos en doelloos.

''Ik weet dat ik niet voor leerkracht heb geleerd, maar ik weet gewoon zeker dat het me lukt.'' Zei Ismia en toen drong het pas tot haar door hoe onrealistisch haar verhaal was en hoe onmogelijk. Ze liet niet vaak zien wat ze dacht, maar stiekem wilde ze het gewoon uitschreeuwen, gewoon omdat ze er zin in had een raam aan diggelen meppen. Ismia keek door het raam van Rayna's kamer, die kon natuurlijk stuk. In zichzelf grijnsde ze van de gedachte, maar aan de buitenkant was zoals gewoonlijk niet veel te zien. Ze liet geruisloos haar longen via haar neusgaten leeglopen, terwijl ze door het raam bleef staren.

De elf zette haar vingertoppen tegen haar slapen aan en luisterde naar het hele verhaal dat de half-elf voor haar opzetten. Ze knikte af en toe, maar hield haar ogen gesloten. Het vak waarvoor ze kwam solliciteren, Bewegingsonderwijs, misschien was het wel wat voor Impera. Aangezien ze hier niet zo veel met sport deden op school. Oké, het vak was geen probleem. Nu de docent nog. Ismia leek wat gespannen te zijn voor dit gesprek, iets wat Rayna zich best kon begrijpen. Het is ook niet makkelijk om ongeoefend voor het schoolhoofd te staan en dan een verhaal aan te spannen om docent te worden. Ze wist het maar al te goed, toen ze zelf voor docent ging solliciteren. Alleen was zij er schoolhoofd mee geworden. Rayna opende haar ogen en keek naar de dame voor haar, Langzaam stond ze op en liep een rond om Ismia heen. Toe ze achter de stoel stond haalde ze een steen uit haar zak. Het was een onyx, een steen die verborgen dingen kon onthullen. Zonder dat Ismia het merkte ging ze te werk, met de steen in haar hand ging ze langs de stoel, langs haar lichaam, rond haar gezicht. Zo snel dat ze het niet zou merken. Rayna merkte niets op, geen vervloekingen of tegendraadse bezweringen. Alles was veilig, ze ging weer op haar stoel zitten en zei, 'Je lijkt me wel geschikt voor het vak Ismia, al moet je jezelf wel wat meer voorbereiden. Kinderen gaan vaak lolletjes uithalen als een docent zenuwachtig voor de klas staat.'

Rayna was vreemd bezig, in een flits zat ze heel anders op haar stoel. Weer één van haar trucjes? Ze was niet naïef, dat wist Ismia uit haar verleden op Impera en daarbij ook zeker een machtig magiër. De dame die over een tijdje moest werken aan haar les slikte toen Rayna haar mond opende om iets te zeggen en luisterde vervolgens aandachtig naar haar keuze. Opgelucht haalde ze adem en glimlachte, zelfverzekerd zijn lukte haar wel, dat moest Rayna weten gezien haar verleden. Wat ze natuurlijk niet kon weten was dat ze zo onzeker was omdat wellicht haar leven op het spel stond.
''Dat zal wel gaan, je zal geen spijt krijgen...'' zei Ismia opgelucht met nog altijd dezelfde glimlach.

Ze kon zichzelf nu docente noemen, leerkracht van één van de grootste magie-scholen. Eigenlijk kon Ismia het zelf amper geloven. ''Dan ga ik maar...'' besloot de vrouw die zich al omdraaide, maar zich vervolgens al snel bedacht en zich weer naar Rayna keerde.
''Waar kan ik nu eigenlijk slapen?'' zei ze op een manier die Ismia wat meer gewend was en haar wat beter stond, iets neutraler en zachter. Hoewel dat zachte pas het afgelopen jaar was mee gekomen, maar nu toch al een onderdeel van haar was.

Rayna glimlachte enkel, Ismia had niets gemerkt. Mooi zo. Ze geeuwde achter haar hand, deze trucjes koste haar aardig wat tijd en energie. Ze wreef in haar ogen en hoorde de vraag van Ismia, haar nieuwe docent, naar haar toe komen drijven. 'Waar kan ik nu eigenlijk slapen.' Ze glimlachte even en zei, 'De West-Vleugel is helemaal ingericht voor de docenten. Als je daar bent zullen de andere docenten je wel helpen,' Ze gebaarde naar de deur, als teken dat ze mocht gaan. Ze verzetten zich even in de stoel. Sloot haar ogen en concentreerde zich op haar ademhaling.

Ismia glimlachte en knikte als dank en groet, ''ik zal het wel zien, bedankt...'' Ze draaide zich naar de deur en liep er naartoe, ze wilde eerst even naar het sportveld, ze had immers enkel kleding en een zwaard om uit te pakken. Ismia opende de deur en sloot hem zachtjes waarna ze zich tegen de muur liet hangen. ''Ismia, leerkracht bewegingsonderwijs op Impera, geweldig!'' zei ze op een fluistertoon, ''geweldig!''
Ze pakte haar tas die ze voor de deur had gezet en liep richting de trap, op naar het sportveld!